Celebrowanie życia, ucztowanie, świętowanie, radość – czyli miłosne tego życia spełnienie. Sens odnaleziony w codzienności. Słodycz ciszy. Oto „mój” Willigis.

Ta książka – biografia Willigisa Jägera, napisana po jego śmierci przez przyjaciela – to fascynujące i wzruszające resume duchowej drogi. Mogłaby być biografią każdej i każdego z nas, poszukujących drogi – podróżą od religijnego wyobrażenia boga do jedności życia.

Na tej drodze – z całą pewnością – czekają nas rozczarowania, zwątpienie i ból, a jednocześnie eksplozje wyzwalającej radości i spokoju, ulgi i wolności. Czeka nas wszystko – nieoddzielone od jednej rzeczywistości.

Stulecie Willigisa dobiegło końca. Moje trzy dekady z nim pozostaną we mnie. Jego książki (między innymi te najpopularniejsze „O miłości”, „Fala jest morzem”) pomazane kolorowymi flamastrami w wykrzykniki, ptaszki, podkreślenia i znaki zapytania – do namysłu i kontemplacji w samotności, ale też do dyskusji i publicznych dociekań. Pamiętam parujące głowy i poruszone serca. Recenzje pisane jednym oddechem.

„Mój” Willigis to celebrowanie życia, biesiada z chlebem i winem, czyli miłosne tego życia spełnienie. To sens odnaleziony w codzienności. Słodycz ciszy. Świecka duchowość, która jest objawieniem dla tych z nas, którzy odeszli od kościołów, religijnych instytucji, autorytetów i rytuałów. Głębia prostoty – coś w sam raz dla naszego barwnego i tak różnorodnego świata XXI wieku.

„Będzie to stulecie mistyki i metafizyki” – zapowiedział Willigis. Jakaż cudowna perspektywa!

Alexander Poraj-Żakiej, „Stulecie Willigisa”, Wydawnictwo Fundacji Mądrość Wschodu i Zachodu